غم

با این غروب از غم سبز چمن بگو

اندوه سبزه های پریشان به من بگو

 

اندیشه های سوخته ی ارغوان ببین

رمز خیال سوختگان بی سخن بگو

 

آن شد که سر به شانه ی شمشاد می گذاشت

آغوش خاک و بی کسی نسترن بگو

 

شوق جوانه ز یاد درخت پیر

ای باد نوبهار ز عهد کهن بگو

 

آن آب رفته باز نیاید به جوی خشک

با چشم تر ز تشنگی یاسمن بگو

 

از ساقیان بزم طربخانه صبوح

با خامشان غمزده ی انجمن بگو

 

زان مژده گو که صد گل سوری به سینه داشت

وین موج خون که می زندش در دهن بگو

 

سرو شکسته نقش دل ما بر آب زد

این ماجرا به آینه ی دل شکن بگو

 

آن سرخ وسبز سایه بنفش کبود شد

سرو سیاه من ز غروب چمن بگو.

                                                         هوشنگ ابتهاج(ه۰ا.سایه)

 

درد مشترک

قصه نيستم كه بگويي

                           نغمه نيستم كه بخواني...

                                                             من درد مشتركم

                                                                                    مرا فرياد كن

                                                           

                                                         ((احمد شاملو))

موج

موجها خوابيده اند، آرام ورام،

طبل طوفان از نوا افتاده است.

چشمه هاي شعله ور خشكيده اند،

آب ها از آسياب افتاده اند.

 

در مزار آباد شهر بي تپش

واي واي جغدي هم نمي آيد به گوش .

دردمندان بي خروش و بي فغان.

خشمناكان بي فغان و بي خروش.

 

آه ها در سينه گم كرده راه ،

مرغكان سرشان به زير بالها.

در سكوت جاودان مدفون شده ست

هرچه غوغا بود و قيل و قالها.

 

آب ها از آسياب افتاده است،

دارها بر چيده خونها شسته اند

جاي رنج و خشم و عصيان بوته ها

پشكبنهاي پليدي رسته اند.

 

خانه خالي بود و خوان بي آب و نان،

و آنچه بود، آش دهن سوزي نبود.

اين شب است .آري، شبي بس هولناك؛

ليك پشت تپه هم روزي نبود.

                                         ((اخوان ثالث))

متن کامل سرود ای ایران و تاریخچه از سایت پارسه نیوز

در شهریور 1323زمانی که نیروهای انگلیسی و دیگر متفقین تهران را اشغال کرده بودند، حسین گل گلاب تصنیف سرای معروف، از یکی از خیابان های معروف شهر می گذرد.
او مشاهده می کند که بین یک سرباز انگلیسی و یک افسر ایرانی بگو مگو می شود …

 

ادامه نوشته

بهشت

ای خداوندان ظلمت شاد!

از بهشت گندتان ما را  !

جاودانه بی نصیبی باد !

                   ((شاملو))

محکوم

یکی داد می زد:

                 گوجه سبز

                             او را به جرم اغتشاش محکوم کردند!

لالایی

جزو اولین سرودهایی که اکثر زندانیان بعد از ۲۸مرداد ۱۳۳۲زمزمه می کردند:

لالای لای لای گل پونه لالای لای

بابات رفته دلم خونه لالای لای

بابات امشب نمی آید

گرفتن بردنش شاید لالای لای

لالای لای لای گل آهن لا لای لای

باباتا دشمنا کشتن لالای لای

نشون دشمنا اونه

دساشون غرق در خونه لالای لای

بخواب آروم توی بستر لالای لای

مث آتیش تو خاکستر لالای لای

که فردا شعله ور می شی تو خون خواه پدر می شی

                                                                             ((احمد شاملو))

دکتر شریعتی: آنها فقط از «فهمیدن» تو می‌ترسند

از «تن» تو هر چقدر هم که قوی باشد.ترسی ندارند

 از گاو که گنده‌ تر نمی‌شوی

، میدوشندت!

 از خر که قوی‌تر نمی‌شوی،

 بارت می‌کنند!

 از اسب که دونده‌ تر نمی‌شوی

، سوارت می‌شوند!

، اما...

اما آنها فقط از «فهمیدن» تو می‌ترسند...!

از بلاگ فرهان

آنفو لانزا

آنفولانزا...!

   خنده آور است!

     اما من تر جیح می دهم از آنفولانزا بمیرم

                                                تا از گرسنگی و فقر!

                                                                    بهانه ی خوبی است!

متهم

در پس هر قانون

اتهامی که به ما بخشودند

حق بی باوری ما بود

آه...

جرم سنگینی بود

که صبورانه تحمل کردیم

                                                 (( نصرت رحمانی ))